Ο Χέλμουτ Κέντλερ υπήρξε από τους διασημότερους Γερμανούς ψυχολόγους της γενιάς του, ομοφυλόφιλος πατέρας, πρωτοπόρος στον τομέα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νέων, με "ανατρεπτικές" για την εποχή ιδέες.
Μία από τις θεωρίες που υποστήριζε με σθένος έλεγε ότι οι άντρες με παιδοφιλικές τάσεις είναι οι ιδανικοί ανάδοχοι γονείς για παιδιά χωρίς οικογένεια !
Είχε σπουδάσει
ιατρική, ψυχολογία και παιδαγωγικά και η ειδίκευση του ήταν στην σεξολογία και δεν άργησε να κερδίσει τον σεβασμό της γερμανικής επιστημονικής
κοινότητας και να καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους στον τομέα του στη χώρα του.
Οι έρευνες και το
ενδιαφέρον του επικεντρώνονταν κυρίως στις νεαρές ηλικίες, ενώ ήταν υπέρμαχος της
σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από τα πρώτα σχολικά χρόνια και μαχόταν για την
απενοχοποίηση της παιδικής και νεανικής σεξουαλικότητας...
Μέχρι τα τέλη της
δεκαετίας του ’60, είχε αναπτύξει τη θεωρία ότι η ανάθεση ορφανών παιδιών σε
άτεκνους παιδόφιλους μπορούσε να έχει «θετική επίδραση» στην πνευματική τους
ανάπτυξη !
Δεν θεωρούσε ότι συνιστούσαν κίνδυνο και το γεγονός ότι ερωτεύονταν τα παιδιά κατα τη γνώμη του ήταν κίνητρο για να τους δείχνουν πραγματική προσοχή και να τους προσφέρουν ουσιαστική αγάπη...
Εκτός
αυτού, ο Γερμανός επιστήμονας τασσόταν ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης των
σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων.
Έτσι, το 1969, εκμεταλλευόμενος τη θέση του ως εκλεγμένος πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Κέντρο Βερολίνου αποφάσισε να θέσει τη θεωρία του σε εφαρμογή.
Ο Κέντλερ ερχόταν λοιπόν σε επαφή με παιδιά από δυσλειτουργικές ή
διαλυμένες οικογένειες και καλούταν να πάρει αποφάσεις για το μέλλον τους.
Ένα από τα παιδιά
αυτά ήταν ο 13χρονος Ούλριχ., ορφανός και άστεγος, ο μικρός είχε καταφύγει στην
πορνεία προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει μόνος στους δρόμους του
Βερολίνου...
Το "πλεονέκτημα" του Ούλριχ ήταν ότι ήταν όμορφος και απολάμβανε το σεξ και άρα μπορούσε να δώσει κι αυτός κάτι στους παιδόφιλους που τον φρόντιζαν...
Σταθήκαμε τυχεροί με τον κ.
Βίντερ (τον κηδεμόνα που του ανατέθηκε), αλλά σίγουρα και οι τακτικές μου
επισκέψεις άσκησαν θετική επιρροή», έγραφε ο Κέντλερ στις επιστημονικές του
σημειώσεις.
Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο Βίντερ μπορούσε να προσφέρει απεριόριστη και ειλικρινή αγάπη στον ορφανό Ούλριχ, αλλά και σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
Αφού έκρινε ότι η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με επιτυχία, συνέχισε να δίνει την κηδεμονία παιδιών ηλικίας 13-15 σε παιδόφιλους. Γνώριζε ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις οι ενήλικοι κηδεμόνες ανέπτυσσαν παράνομες σεξουαλικές σχέσεις με τους εφήβους.
Ωστόσο, ο Κέντλερ πίστευε (ή υποτίθεται ότι πίστευε) ότι αυτό θα τους βοηθούσε
στην επανένταξή τους στην κοινωνία. Καθώς τα χρόνια περνούσαν και τα
αποτελέσματα, σύμφωνα με τον Κέντλερ, ήταν θετικά, ο ψυχολόγος συνέχισε το
πείραμά του...
Ο Χέλμουτ Κέντλερ άφησε την τελευταία του πνοή το 2008, σε ηλικία 80 ετών και το 2013, δύο άνδρες που στην παιδική τους ηλικία είχαν υιοθετηθεί από παιδόφιλους προέβησαν σε συνταρακτικές αποκαλύψεις.
Κατήγγειλαν την
σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση που υπέστησαν στα χέρια των κηδεμόνων
που τους ανέθεσε η γερμανική Πρόνοια.
Με αφορμή τις μαρτυρίες τους, μελετητές του Πανεπιστημίου του Χίλντεσχαϊμ στο Ανόβερο ξεκίνησαν μία βαθιά έρευνα για να ξεσκεπάσουν το κύκλωμα.
Διεξήγαγαν συνεντεύξεις, εντόπισαν θύματα, έψαξαν σε αρχεία κρατικών υπηρεσιών. Το πόρισμα τους ανέφερε ότι πρόκειται για «ένα δίκτυο στο οποίο εμπλέκονται εκπαιδευτικά ιδρύματα, η Πρόνοια και η Γερουσία του Βερολίνου, μέσα στο οποίο η παιδεραστία έβρισκε αποδοχή και υποστήριξη» !
Τον Ιούνιο του 2020, η Deutsche Welle επανέφερε το θέμα στην επικαιρότητα. Στο δημοσίευμά της αποκάλυψε πως πολλοί από τους ανάδοχους πατέρες ήταν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί, υψηλόβαθμα μέλη του Ινστιτούτου Max Planck, του Ελεύθτου Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του διαβόητου Σχολείου Odenwald !
Σε δηλώσεις της, η Γερουσιαστής του Βερολίνου, Sandra Scheeres, χαρακτήρισε τα ευρήματα της μελέτης «σοκαριστικά και τρομακτικά». Ωστόσο, μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει δικαιωθεί δικαστικά, καθώς ο εγκέφαλος του κυκλώματος έχει πεθάνει και μετά από τόσα χρόνια τα εγκλήματα έχουν παραγραφεί....
Υπάρχουν λέτε ομοιότητες με το σήμερα; Ναι μεν το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα δεν συνδέευαι πλέον ευθέως με την παιδοφιλία, όπως στο παρελθόν, αλλά τολμούμε να το πούμε ότι υπάρχει και κρυφή ατζέντα !
Παιδιά δίνονται και νόμιμα πλέον σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων είτε από τεκνοθεσία, είτε από παρένθετες μητέρες, όταν οι έρευνες δείχνουν ότι αυτά τα ζευγάρια είναι και πιο βίαια και πιο επιρρεπείς σε έκλυτη ζωή, αλλά και σε επικίνδυνες παραφιλίες όπως είναι η παιδοφιλία.
Θα μου πείτε ότι μας λένε πως οι κοινωνικοί λειτουργοί θα ελέγχουν τα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια στα οποία δίνουν παιδιά. Λάθος ! Ούτε αυτό θα συμβαίνει αρκετά, διότι οι επιστήμονες θα φοβούνται να απορρίπτουν τέτοια ζευγάρια με τον κίνδυνο να μην χαρακτηριστούν ομοφοβικοί !
Αυτό συνήθως συμβαίνει και στο εξωτερικό και για το λόγο αυτό φαίνεται πως είναι πολλά-αναλογικά για το μικρό αριθμό αυτών των ζευγαριών-τα περιστατικά κακοποίησης βιασμών ή και δολοφονίας παιδιών από ΛΟΑΤΚΙ οικογένειες ,τα οποία διαβάζουυμε συχνά στις ειδήσεις.
Τέλος αξίζει να πούμε ότι το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα πιέζει συνεχώς για να πέφτουν προς τα κάτω τα ηλικιακά όρια σεξουαλικές συναίνεσης στα κράτη τους με το πρόσχημα της ισότητας, των διακρίσεων κλπ.
Mάλιστα αυτή την πολιτικη έχει επιβάλλει και η Ευρωπαϊκή Ένωση στα κράτη μέλη της και έτσι για παράδειγμα στην Ελλάδα το όριο της σεξουαλικής συναίνεσης έχει κατέβει στα 15 χρόνια με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίον ανέχεται όλο το πολιτικό σύστημα.
Με λίγα λόγια στην Ελλάδα σήμερα μπορεί ένας ενήλικος άντρας να κάνει σεξ με ένα 15χρονο αγόρι και να είναι νόμιμος !
Με λίγα λόγια σήμερα οι ΛΟΑΤΚΙ και όλοι οι χαζοχαρούμενοι αλληλέγγυοι δεν μιλούν ευθέως για παιδοφιλία, αλλά για ισότητα, συμπερίληψη, ΛΟΑΤΚΙ οικογένειες, γονέα 1, γονέα 2 κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου